Voor mij bestaat er zoiets als een familieziel: alles wat in onze families onverwerkt of onderdrukt is, neemt de volgende generatie over. Om dat patroon te doorbreken moet het onderdrukte bewust doorgemaakt worden. Die wrijving ontstaat als je met familie bent.
Als je een jaar of 20 bent dan denk je bij jezelf , dat je wel los bent van je ouders en dat je je eigen weg kan gaan in het leven. Maar wacht dan maar rustig af tot je kinderen krijgt. Want dan zul je zien dat je nog helemaal niet los bent van je ouders.
Met de geboorten van mijn kinderen werd ik met de neus op de feiten gedrukt, en geconfronteerd met de oude kwetsuren uit mijn jeugd. Met de geboorte van elk kind worden er weer andere lagen in je aangeboord. Er zit niets anders op, dan dit aan te gaan en te verwerken om zo oude ballast op te ruimen. Vaak spiegelen je kinderen oude familie patronen, die nog niet zijn verwerkt en opgelost. Kinderen doen niet persé wat jij zegt, maar doen wat jij doet. Ze raken onverwerkte stukken aan uit onze jeugd. Kinderen weten feilloos de sleutel te vinden naar jouw kelder vol onverwerkte stukken. Zonder er bewust van te zijn openen ze stukken die ons onbewust confronteren met pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden. Die gebeurtenissen bepalen onze reactie in het nu, zonder dat we ons daar bewust van zijn.
Hier een paar punten die je zou kunnen onderzoeken voor jezelf, om zo meer gemak te ervaren in de opvoeding van je kinderen.
- Wat voor overtuigingen heb je mee genomen uit je opvoeding en hoeveel waarden hecht je daar nog aan?
- Welke gedragingen en waarden die je uit je opvoeding hebt meegenomen passen ook echt bij jouw?
- En welke kun je bewust los laten en vervangen door iets wat bij jouw past?
