Ik dacht altijd dat ik mijn kinderen zonder verwachtingen zou opvoeden.
Maar als je moeder wordt dan verandert er iets bij je. Je krijgt een andere rol. Je droomt van een leven als goede ouder, van een mooi inteligent en sociaal kind. Een kind op wie je trots kan zijn. En een kind die ook leuk gevonden word door andere ouders. Als je een kind hebt wdt goed functioneert in deze maatschapij dan ben je geslaagd als ouder. Maar is dat wel zo?..
Ook als je kind niet aan jouw verwachtigen voldoet, dan nog kun je een goede ouder zijn. Laat jouw kind zijn eigen verhaal in het leven vertellen. Dat is het enige. Het gaat erom, dat jij het kind kunt zien zo als hij of zij is, en onvoorwaardelijk van hem of haar houdt. Zonder verwachtingen.
Als je naar je eigen leven kijkt, zie je dat je ook echt pas kan gaan leven, wanneer je onafhankelijk geworden bent van de oordelen van anderen. Als jezelf de verantwoordelijkheid draagt over je eigen leven. dan geeft dat jou de mogelijheid om je leven uit je eigen kracht te leven. Iedereen heeft gewoon zijn pad te leven in het leven. Zo simpel is het.
Daar komt bij dat je af en toe over een kind struikelt en het kind over jouw. Dat levert een knoop op die je meestal zelf weer kan ontwarren.. Soms worden die knopen te groot, en komen patronen te vast te zitten. Dan is het moment gekomen dat het fijn is als er iemand met afstand met je mee kijkt. Om samen te onderzoeken waar de knopen knellen en patronen weer te ontwarren.
